Podstawy prawne prowadzenia indywidualnych rozliczeń kosztów CO

Obowiązek instalowania urządzeń umożliwiających dokonywanie rozliczeń za ciepło z użytkownikami poszczególnych mieszkań w budynku wynika z aktualnie obowiązującego Prawa Budowlanego i wydanych na jego podstawie Warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. – Dz. U. Nr 75, poz. 690 i późn. zm.). 

W paragrafie 134 i 135 rozporządzenie określa, że:

1. Grzejniki oraz inne urządzenia odbierające ciepło z instalacji ogrzewczej powinny być zaopatrzone w regulatory dopływu ciepła.
2. W budynkach z instalacją ogrzewczą wodną zasilaną z sieci ciepłowniczej powinny znajdować się urządzenia służące do rozliczania zużycia ciepła:
   1. ciepłomierz (układ pomiarowo-rozliczeniowy) do pomiaru ilości ciepła dostarczanego do instalacji ogrzewczej budynku,
   2. urządzenia umożliwiające indywidualne rozliczanie kosztów ogrzewania poszczególnych mieszkań lub lokali użytkowych i budynku.

Podstawowym dokumentem regulującym obrót energią cieplną i problematykę rozliczeń kosztów ciepła jest ustawa Prawo Energetyczne z dnia 10 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 348 i późn. zm.).

Artykuł 45a ustawy:

1. Nakłada na właściciela lub zarządcę budynku obowiązek rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale.
2. Zobowiązuje właściciela lub zarządcę budynku do wyposażenia lokali w budynku w ciepłomierze lub w podzielniki kosztów ogrzewania.
3. Zobowiązuje właściciela lub zarządcę budynku do stosowania metody rozliczeń kosztów ogrzewania na poszczególne lokale uwzględniającej wskazania ciepłomierzy bądź podzielników kosztów ogrzewania.